Το ζητούμενο σε ένα σωστό consultation είναι να γίνει μια ανάλυση των χαρακτηριστικών του ασθενούς και να χαραχθεί μια στρατηγική που θα στηρίζεται κατά κύριο λόγο σε μμ και θα δώσει μια μακροχρόνια βιώσιμη λύση στο πρόβλημα της τριχόπτωσης. Όπως αναλύσαμε και στο part 2, στις περισσότερες περιπτώσεις, στρατηγική δεν μπορεί να χαραχθεί αν δεν έχει σταθεροποιηθεί η ΑΑ (είτε λόγω φαρμακευτικής αγωγής είτε λόγω ηλικίας).
Η μμ βασίζεται στην αρχή της μεταφοράς τριχών από την δότρια (περιοχή που οι τρίχες έχουν ανοσία στην ΑΑ), στην λήπτρια που χρήζει αποκατάστασης. Στο consultation ο γιατρός χρησιμοποιώντας μικροσκόπιο χειρός (το golden standard είναι Proscope HR) μετρά και αξιολογεί (στο περίπου) την έκταση, την πυκνότητα σε (τριχοθυλάκια ή graft) ανά cm2, και τον λόγο (δηλαδή πόσες τρίχες ανά τριχοθυλάκιο g) της δότριας περιοχής. Επίσης το πάχος της τρίχας (σε μικρά - 1 μ = 0,01mm). Πιο αναλυτικές μετρήσεις δεν μπορούν να γίνουν αφού αυτό προυποθέτει ξύρισμα της περιοχής, αλλά ένας έμπειρος γιατρός μπορεί με μεγάλη ακρίβεια (άνω του 85%) να καθορίσει τα σωστά μεγέθη.
Κάποιοι γιατροί (συνήθως αυτοί που προέρχονται από FUT) αμφισβητούν την οριοθέτησης της δότριας περιοχής και κατά συνέπεια του προσδιορισμού του αποθέματος τριχών προς μμ. Με αυστηρά κριτήρια ίσως έχουν δίκιο γιατί είναι μια περιοχή που χαρακτηρίζεται από ασάφεια. Η εμπειρία όμως έχει δείξει ότι σε σταθεροποιημένες ΑΑ, η συντηρητική οριοθέτηση της περιοχής (σημαντική παράμετρος), σε συνδυασμό με την συντηρητική εξαγωγή, αποτελεί μια επιτυχημένη στρατηγική που αντέχει σε βάθος χρόνου. Επίσης, παρόλο που κάποιοι γιατροι αμφισβητούν την αξία των μετρήσεων και των στατιστικών, ξεχνούν ότι αποτελούν μια μετρήσιμη, αρα και ελέγξιμη, εξέλιξη της επιτυχίας ή όχι του αποτελέσματος, προσδιορίζουν με αναλυτικό και κατανοητό τροπο στον ασθενή την επιλογή της στρατηγικής και οριοθετούν τις προσδοκιες του. Τέλος είναι ένα χρήσιμο ιστορικό αρχείο τους ασθενούς για τις μετέπειτα επεμβάσεις (αν χρειαστεί).
Μετά την μέτρηση της δότριας μετράται η λήπτρια, δηλαδή η περιοχή προς αποκατάσταση. Κατά κύριο λόγο μετράται το εμβαδόν της. Εδώ υπάρχει μια παγίδα. Αυτό που προσδιορίζει τον αριθμό των τριχοθυλακίων που θα μεταμοσχεύθουν στην λήπτρια κατά την μμ, δεν είναι μόνο η ανάγκη για να γίνει σωστή αποκατάσταση, να έχει καλή κάλυψη δηλαδή. Η κάλυψη, εφόσον δεν πληρούνται οι κάτωθι παράμετροι, θα προκύψει σαν αποτέλεσμα οχι μιας, αλλά περισσοτέρων μμ. Αυτή είναι η σωστή στρατηγική.
Η πρώτη παράμετρος είναι πόσα g μπορεί να δώσει με ασφάλεια η δότρια σε 1 μμ (αδιάφορα αν είναι μονοήμερη ή διήμερη). Αυτό που αγνοούν πολλοί, αλλά είναι υψίστης σημασίας, είναι ότι όσο μικρότερη είναι η συνολική εξαγωγή στην δότρια, άρα και το χειρουργικό πλήγμα στην περιοχή, τόσο περισσότερες τρίχες μπορεί να μας δώσει στο μέλλον. Όσο πιο επιθετική, σε αριθμό τριχών (αλλά και εργαλείων εξαγωγής), είναι η εξαγωγή, τόσο μικρότερος είναι αυτός ο αριθμός. Ο κανόνας λέει ότι μια δότρια μπορούμε να την αποψιλώσουμε κατά 50% χωρίς να φαίνεται αραιή. Από αυτό το 50% μπορούμε να πάρουμε μέχρι 50% σε κάθε μμ ανάλογα με την έκταση της δότριας (αν είναι μικρή, μεσαία ή μεγάλη). Αυτός είναι ο χοντρικός κανόνας. Στο τέλος μπορούμε ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του ασθενούς να εκτιμήσουμε αν η αποψίλωση κατά 50% έχει και άλλο περιθώριο.
Η δεύτερη παράμετρος είναι η μέγιστη, ασφαλής, πυκνότητα εμφύτευσης. Παρόλα τα παραμύθια που ακούμε για γιατρούς «μαγους» που κάνουν εκτεταμένες εμφυτεύσεις με 55-60-65g/cm2, η αλήθεια είναι ΜΙΑ. Πάνω από 45g μέση πυκνότητα που μπορεί σε περιοχές με μικρή έκταση να φτάσει και 50-55g (με λεπτά εργαλεία που αφορούν κυρίως λεπτές τρίχες), αρχίζει το ρίσκο του αιματώματος (ή και νέκρωσης) να αυξάνει εκθετικά. Κάθε τρύπημα που αντιστοιχεί σε 1g είναι ένα πλήγμα στο δέρμα αλλά και στα αιμοφόρα αγγεία κάτω από αυτό. Όσο αυξάνεις τα τρυπήματα (την πυκνότητα) επιφέρεις μεγαλύτερη αιμοραγία. Κάποια στιγμή το αίμα δεν μπορεί να απορροφηθεί, λιμνάζει και δημιουργείται αιμάτωμα και σε χειρότερες περιπτώσεις νεκρωση. Είναι προφανές ότι σε αυτές τις περιοχές η φύτρωση είναι μηδενική.
Με αυτές τις 2 παραμέτρους, δηλαδή πόσα g μπορούμε να πάρουμε, με σεβασμό στο μέλλον, από την δότρια και την μέγιστη ασφαλή πυκνότητα, καθορίζεται η στρατηγική εμφύτευση της λήπτριας. Αν τα κουκιά φτάνουν για να επιτευχθεί μια καλή κάλυψη (θα αναλυθεί τι σημαίνει αυτό σε άλλο ποστ) σε 1μμ όλα καλά. Αν όχι, σχεδιάζεται στρατηγική 2 μμ, με ελάχιστο χρόνο μεταξύ των επεμβάσεων 6μήνες έτσι ώστε να επουλωθεί επαρκώς η δότρια.
Πριν αναλύσουμε 3 χαρτία από cons, τα 2 πρώτα από Λορένζο το άλλο από γνωστό γιατρό της συμπρωτεύουσας, να επισημάνω ότι τα πολλά g σε 1 μμ είναι το προτιμητέο σενάριο για την αύξηση του τζίρου και κέρδους των κλινικών, το βλέπουμε κατα κόρον στις τούρκικες κλινικές αλλά και αλλού. Δεν είναι όμως (και το λέω μετά λόγου γνώσεως, εχώ δει πολλά σφαγμένα κεφάλια) το καλύτερο για τον ασθενή. Οι περισσότεροι ασθενείς είναι ευήκοοι στα πολλά g γιατί θεωρούν ότι θα λύσουν το πρόβλημα μόνο με 1 μμ και έτσι την πατάνε. Όχι όλοι, πολλοί όμως. Αυτός ήταν και ο λόγος που προτίμησα τον Λορένζο έναντι του Koray το 2015. Χωρίς να έχω τις σημερινές γνώσεις, θεώρησα το πιο συντηρητικό σενάριο ασφαλέστερο παρόλο που με άφησε με μια τρύπα χωρίς κάλυψη στην μέση του κρανίου για 1.5 χρόνο μέχρι την 2η μμ. Τώρα που ξέρω περισσότερα για το κεφάλι μια μόνο λέξη μπορώ να πω: Σώθηκα.
ΛΟΡΕΝΖΟ. Τα αποτελέσμα του cons, αφορά repair case . H δότρια είναι μέτρια (mid) που σημάινει περίπου 250cm2. Μικρή είναι 200, Μέτρια 250, Μεγάλη 300cm2. Με πυκνότητα 70g στο πίσω μέρος (λόγω προηγούμενηςμμ) και 75g στα πλάγια έχει συνολο τριχοθυλακίων χοντρικά 250cm2 x 72.5 = 18.125g. Από αυτά τα διαθέσιμα για μμ είναι το 50% δηλαδή 9.062g. Προτάθηκε εξαγωγή 3.200, δηλαδή 35% (αντί για το max 50%) γιατί αφορά repair και γιατί η έκταση είναι μέτρια. H περιοχή λήψης είναι 80cm2, έχει λόγο 2,9 (υψηλός) και η τρίχα είναι χοντρή (55-60μ). Με αυτά τα δεδομένα πληρούνται και οι 2 παράμετροι, σεβασμός στην δότρια (εξαγωγή μόνο του 35% αντί για 50%) και ασφαλής πυκνότητα (3200g/80cm2 = 40g/cm2 < 45g). Για την κάλυψη θα αναλύσουμε σε επόμενο ποστ.
ΛΟΡΕΝΖΟ. Τα αποτελέσμα του cons, αφορά παρθένο case . H δότρια είναι μέτρια προς υψηλη (mid to high) που σημάινει περίπου 280cm2. Με πυκνότητα 90g στο πίσω μέρος και 90g στα πλάγια έχει συνολο τριχοθυλακίων χοντρικά 280cm2 x 90 = 25.125g άρα g προς μμ 12.562 (50%). Προτάθηκε εξαγωγή 3.800g, πιο πολλά g από την προηγούμενη περίπτωση γιατί η πυκνότητα είναι υψηλή και η έκταση της δότριας μεγαλύτερη . H περιοχή λήψης είναι 100cm2, έχει λόγο 2,5 (υψηλός) και η τρίχα είναι μέτρια (52-54μ). Με αυτά τα δεδομένα πληρούνται και οι 2 παράμετροι, σεβασμός στην δότρια (εξαγωγή μόνο του 31% αντί για 50%) και ασφαλής πυκνότητα (3800g/100cm2 = 38g/cm2 < 45g). Για την κάλυψη θα αναλύσουμε σε επόμενο ποστ.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ. Τα αποτελέσμα του cons. H δότρια μετρήθηκε στα 220cm2 επιφάνεια (μικρή δηλαδή). Η πυκνότητα (σε τρίχες) 122, αφού ο συνολικός αριθμός τριχών (όχι g) είναι 26.840. Τρίχα λεπτή (47μ). Η μέτρηση θυλάκων, 1 1τριχο, 9 2τριχα, 13 3τριχα, 2 4τριχα μας δίνει λόγο 2.53 αλλά δεν μας εξηγεί αυτό το νούμερο, το 27g που αντιστοιχεί, είναι ασαφές. Όπως και να έχει, από τις 26.840 τρίχες θεωρεί το 40% σαν life time hair capital προς εξαγωγή (10.736 τρίχες ή 4.243g) και προτείνεται εξαγωγή 4.000g ή 4000 x 2.53 = 10.120 τρίχες, δηλαδή πρακτικά εξάντλεί όλη σχεδόν την δότρια σε 1μμ.
Αυτή είναι η κλασσική αντιμετώπιση "βγάλε όσα περισσότερο μπορείς σε 1μμ" για την οποία μίλησα στην αρχή. Το ίδιο κάνουν και οι περισσότερες τουρκικές κλινικές οδηγώντας τις δότριες σε ολική αποψίλωση με 1 μμ και τελικά μειώνοντας τα συνολικά g που μπορούν να εξαχθούν σε όλη την ζωή του ασθενούς.
Και λίγα λόγια για την DUPA/BUPA. Αυτές οι 2 μορφές ΑΑ σημαίνουν ότι πρακτικά δεν υπάρχει ασφαλής δότρια, δηλαδή δεν μπορεί να γίνει μμ αφού τα τριχοθυλάκια που θα μπορούσαν να μεταμοσχευτούν είναι άρρωστα. Συνήθως κατά την μμ πεθαίνουν αυτά μεταμοσχεύονται αδυνατώντας να αντεπεξελθουν το σοκ της μμ (ένα 50% των περιπτώσεων) ή αν ζήσουν μετά από ένα χρονικό διάστημα αρχίζουν και φθίνουν. Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστεί η DUPA/BUPA είναι με φαρμακευτική αγωγή (συνήθως max δόση φιναστερίδης ή και ντουταστερίδης αν είναι επιθετική). Μετά από 1 χρόνο γίνεται επανεξέταση της περιοχής και αν υπάρξει σταθεροποίηση σχεδιάζεται η μμ. Ένα ωραίο βιντεάκι για την DUPA/BUPA είναι το ακόλουθο:
H εμπειρία μου από τα cons με τον Lorenzo δείχνει ότι για λόγους που δεν μπορώ να προσδιορίσω, τα cons στις Ελληνικές κλινικές (σχεδόν όλες και κάποιες Κυπριακές) δεν κάνουν πρακτικά διάγνωση DUPA/BUPA αφού πολύ σπάνια απορρίπτουν ασθενείς που έχουν τέτοια ΑΑ χωρίς αγωγή. Ενώ είναι μια πολύ εύκολη διαγνωση (πρακτικά με μικροσκόπιο χειρός ελέγχεις για miniaturization στην δότρια περιοχή) έχω δει πάρα πολλά μέλη που έχουν κάνει μμ με DUPA/BUPA χωρίς καμμία αγωγή με χείριστα αποτελέσματα.
Η μμ βασίζεται στην αρχή της μεταφοράς τριχών από την δότρια (περιοχή που οι τρίχες έχουν ανοσία στην ΑΑ), στην λήπτρια που χρήζει αποκατάστασης. Στο consultation ο γιατρός χρησιμοποιώντας μικροσκόπιο χειρός (το golden standard είναι Proscope HR) μετρά και αξιολογεί (στο περίπου) την έκταση, την πυκνότητα σε (τριχοθυλάκια ή graft) ανά cm2, και τον λόγο (δηλαδή πόσες τρίχες ανά τριχοθυλάκιο g) της δότριας περιοχής. Επίσης το πάχος της τρίχας (σε μικρά - 1 μ = 0,01mm). Πιο αναλυτικές μετρήσεις δεν μπορούν να γίνουν αφού αυτό προυποθέτει ξύρισμα της περιοχής, αλλά ένας έμπειρος γιατρός μπορεί με μεγάλη ακρίβεια (άνω του 85%) να καθορίσει τα σωστά μεγέθη.
Κάποιοι γιατροί (συνήθως αυτοί που προέρχονται από FUT) αμφισβητούν την οριοθέτησης της δότριας περιοχής και κατά συνέπεια του προσδιορισμού του αποθέματος τριχών προς μμ. Με αυστηρά κριτήρια ίσως έχουν δίκιο γιατί είναι μια περιοχή που χαρακτηρίζεται από ασάφεια. Η εμπειρία όμως έχει δείξει ότι σε σταθεροποιημένες ΑΑ, η συντηρητική οριοθέτηση της περιοχής (σημαντική παράμετρος), σε συνδυασμό με την συντηρητική εξαγωγή, αποτελεί μια επιτυχημένη στρατηγική που αντέχει σε βάθος χρόνου. Επίσης, παρόλο που κάποιοι γιατροι αμφισβητούν την αξία των μετρήσεων και των στατιστικών, ξεχνούν ότι αποτελούν μια μετρήσιμη, αρα και ελέγξιμη, εξέλιξη της επιτυχίας ή όχι του αποτελέσματος, προσδιορίζουν με αναλυτικό και κατανοητό τροπο στον ασθενή την επιλογή της στρατηγικής και οριοθετούν τις προσδοκιες του. Τέλος είναι ένα χρήσιμο ιστορικό αρχείο τους ασθενούς για τις μετέπειτα επεμβάσεις (αν χρειαστεί).
Μετά την μέτρηση της δότριας μετράται η λήπτρια, δηλαδή η περιοχή προς αποκατάσταση. Κατά κύριο λόγο μετράται το εμβαδόν της. Εδώ υπάρχει μια παγίδα. Αυτό που προσδιορίζει τον αριθμό των τριχοθυλακίων που θα μεταμοσχεύθουν στην λήπτρια κατά την μμ, δεν είναι μόνο η ανάγκη για να γίνει σωστή αποκατάσταση, να έχει καλή κάλυψη δηλαδή. Η κάλυψη, εφόσον δεν πληρούνται οι κάτωθι παράμετροι, θα προκύψει σαν αποτέλεσμα οχι μιας, αλλά περισσοτέρων μμ. Αυτή είναι η σωστή στρατηγική.
Η πρώτη παράμετρος είναι πόσα g μπορεί να δώσει με ασφάλεια η δότρια σε 1 μμ (αδιάφορα αν είναι μονοήμερη ή διήμερη). Αυτό που αγνοούν πολλοί, αλλά είναι υψίστης σημασίας, είναι ότι όσο μικρότερη είναι η συνολική εξαγωγή στην δότρια, άρα και το χειρουργικό πλήγμα στην περιοχή, τόσο περισσότερες τρίχες μπορεί να μας δώσει στο μέλλον. Όσο πιο επιθετική, σε αριθμό τριχών (αλλά και εργαλείων εξαγωγής), είναι η εξαγωγή, τόσο μικρότερος είναι αυτός ο αριθμός. Ο κανόνας λέει ότι μια δότρια μπορούμε να την αποψιλώσουμε κατά 50% χωρίς να φαίνεται αραιή. Από αυτό το 50% μπορούμε να πάρουμε μέχρι 50% σε κάθε μμ ανάλογα με την έκταση της δότριας (αν είναι μικρή, μεσαία ή μεγάλη). Αυτός είναι ο χοντρικός κανόνας. Στο τέλος μπορούμε ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του ασθενούς να εκτιμήσουμε αν η αποψίλωση κατά 50% έχει και άλλο περιθώριο.
Η δεύτερη παράμετρος είναι η μέγιστη, ασφαλής, πυκνότητα εμφύτευσης. Παρόλα τα παραμύθια που ακούμε για γιατρούς «μαγους» που κάνουν εκτεταμένες εμφυτεύσεις με 55-60-65g/cm2, η αλήθεια είναι ΜΙΑ. Πάνω από 45g μέση πυκνότητα που μπορεί σε περιοχές με μικρή έκταση να φτάσει και 50-55g (με λεπτά εργαλεία που αφορούν κυρίως λεπτές τρίχες), αρχίζει το ρίσκο του αιματώματος (ή και νέκρωσης) να αυξάνει εκθετικά. Κάθε τρύπημα που αντιστοιχεί σε 1g είναι ένα πλήγμα στο δέρμα αλλά και στα αιμοφόρα αγγεία κάτω από αυτό. Όσο αυξάνεις τα τρυπήματα (την πυκνότητα) επιφέρεις μεγαλύτερη αιμοραγία. Κάποια στιγμή το αίμα δεν μπορεί να απορροφηθεί, λιμνάζει και δημιουργείται αιμάτωμα και σε χειρότερες περιπτώσεις νεκρωση. Είναι προφανές ότι σε αυτές τις περιοχές η φύτρωση είναι μηδενική.
Με αυτές τις 2 παραμέτρους, δηλαδή πόσα g μπορούμε να πάρουμε, με σεβασμό στο μέλλον, από την δότρια και την μέγιστη ασφαλή πυκνότητα, καθορίζεται η στρατηγική εμφύτευση της λήπτριας. Αν τα κουκιά φτάνουν για να επιτευχθεί μια καλή κάλυψη (θα αναλυθεί τι σημαίνει αυτό σε άλλο ποστ) σε 1μμ όλα καλά. Αν όχι, σχεδιάζεται στρατηγική 2 μμ, με ελάχιστο χρόνο μεταξύ των επεμβάσεων 6μήνες έτσι ώστε να επουλωθεί επαρκώς η δότρια.
Πριν αναλύσουμε 3 χαρτία από cons, τα 2 πρώτα από Λορένζο το άλλο από γνωστό γιατρό της συμπρωτεύουσας, να επισημάνω ότι τα πολλά g σε 1 μμ είναι το προτιμητέο σενάριο για την αύξηση του τζίρου και κέρδους των κλινικών, το βλέπουμε κατα κόρον στις τούρκικες κλινικές αλλά και αλλού. Δεν είναι όμως (και το λέω μετά λόγου γνώσεως, εχώ δει πολλά σφαγμένα κεφάλια) το καλύτερο για τον ασθενή. Οι περισσότεροι ασθενείς είναι ευήκοοι στα πολλά g γιατί θεωρούν ότι θα λύσουν το πρόβλημα μόνο με 1 μμ και έτσι την πατάνε. Όχι όλοι, πολλοί όμως. Αυτός ήταν και ο λόγος που προτίμησα τον Λορένζο έναντι του Koray το 2015. Χωρίς να έχω τις σημερινές γνώσεις, θεώρησα το πιο συντηρητικό σενάριο ασφαλέστερο παρόλο που με άφησε με μια τρύπα χωρίς κάλυψη στην μέση του κρανίου για 1.5 χρόνο μέχρι την 2η μμ. Τώρα που ξέρω περισσότερα για το κεφάλι μια μόνο λέξη μπορώ να πω: Σώθηκα.
ΛΟΡΕΝΖΟ. Τα αποτελέσμα του cons, αφορά repair case . H δότρια είναι μέτρια (mid) που σημάινει περίπου 250cm2. Μικρή είναι 200, Μέτρια 250, Μεγάλη 300cm2. Με πυκνότητα 70g στο πίσω μέρος (λόγω προηγούμενηςμμ) και 75g στα πλάγια έχει συνολο τριχοθυλακίων χοντρικά 250cm2 x 72.5 = 18.125g. Από αυτά τα διαθέσιμα για μμ είναι το 50% δηλαδή 9.062g. Προτάθηκε εξαγωγή 3.200, δηλαδή 35% (αντί για το max 50%) γιατί αφορά repair και γιατί η έκταση είναι μέτρια. H περιοχή λήψης είναι 80cm2, έχει λόγο 2,9 (υψηλός) και η τρίχα είναι χοντρή (55-60μ). Με αυτά τα δεδομένα πληρούνται και οι 2 παράμετροι, σεβασμός στην δότρια (εξαγωγή μόνο του 35% αντί για 50%) και ασφαλής πυκνότητα (3200g/80cm2 = 40g/cm2 < 45g). Για την κάλυψη θα αναλύσουμε σε επόμενο ποστ.
ΛΟΡΕΝΖΟ. Τα αποτελέσμα του cons, αφορά παρθένο case . H δότρια είναι μέτρια προς υψηλη (mid to high) που σημάινει περίπου 280cm2. Με πυκνότητα 90g στο πίσω μέρος και 90g στα πλάγια έχει συνολο τριχοθυλακίων χοντρικά 280cm2 x 90 = 25.125g άρα g προς μμ 12.562 (50%). Προτάθηκε εξαγωγή 3.800g, πιο πολλά g από την προηγούμενη περίπτωση γιατί η πυκνότητα είναι υψηλή και η έκταση της δότριας μεγαλύτερη . H περιοχή λήψης είναι 100cm2, έχει λόγο 2,5 (υψηλός) και η τρίχα είναι μέτρια (52-54μ). Με αυτά τα δεδομένα πληρούνται και οι 2 παράμετροι, σεβασμός στην δότρια (εξαγωγή μόνο του 31% αντί για 50%) και ασφαλής πυκνότητα (3800g/100cm2 = 38g/cm2 < 45g). Για την κάλυψη θα αναλύσουμε σε επόμενο ποστ.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ. Τα αποτελέσμα του cons. H δότρια μετρήθηκε στα 220cm2 επιφάνεια (μικρή δηλαδή). Η πυκνότητα (σε τρίχες) 122, αφού ο συνολικός αριθμός τριχών (όχι g) είναι 26.840. Τρίχα λεπτή (47μ). Η μέτρηση θυλάκων, 1 1τριχο, 9 2τριχα, 13 3τριχα, 2 4τριχα μας δίνει λόγο 2.53 αλλά δεν μας εξηγεί αυτό το νούμερο, το 27g που αντιστοιχεί, είναι ασαφές. Όπως και να έχει, από τις 26.840 τρίχες θεωρεί το 40% σαν life time hair capital προς εξαγωγή (10.736 τρίχες ή 4.243g) και προτείνεται εξαγωγή 4.000g ή 4000 x 2.53 = 10.120 τρίχες, δηλαδή πρακτικά εξάντλεί όλη σχεδόν την δότρια σε 1μμ.
Αυτή είναι η κλασσική αντιμετώπιση "βγάλε όσα περισσότερο μπορείς σε 1μμ" για την οποία μίλησα στην αρχή. Το ίδιο κάνουν και οι περισσότερες τουρκικές κλινικές οδηγώντας τις δότριες σε ολική αποψίλωση με 1 μμ και τελικά μειώνοντας τα συνολικά g που μπορούν να εξαχθούν σε όλη την ζωή του ασθενούς.
Και λίγα λόγια για την DUPA/BUPA. Αυτές οι 2 μορφές ΑΑ σημαίνουν ότι πρακτικά δεν υπάρχει ασφαλής δότρια, δηλαδή δεν μπορεί να γίνει μμ αφού τα τριχοθυλάκια που θα μπορούσαν να μεταμοσχευτούν είναι άρρωστα. Συνήθως κατά την μμ πεθαίνουν αυτά μεταμοσχεύονται αδυνατώντας να αντεπεξελθουν το σοκ της μμ (ένα 50% των περιπτώσεων) ή αν ζήσουν μετά από ένα χρονικό διάστημα αρχίζουν και φθίνουν. Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστεί η DUPA/BUPA είναι με φαρμακευτική αγωγή (συνήθως max δόση φιναστερίδης ή και ντουταστερίδης αν είναι επιθετική). Μετά από 1 χρόνο γίνεται επανεξέταση της περιοχής και αν υπάρξει σταθεροποίηση σχεδιάζεται η μμ. Ένα ωραίο βιντεάκι για την DUPA/BUPA είναι το ακόλουθο:
H εμπειρία μου από τα cons με τον Lorenzo δείχνει ότι για λόγους που δεν μπορώ να προσδιορίσω, τα cons στις Ελληνικές κλινικές (σχεδόν όλες και κάποιες Κυπριακές) δεν κάνουν πρακτικά διάγνωση DUPA/BUPA αφού πολύ σπάνια απορρίπτουν ασθενείς που έχουν τέτοια ΑΑ χωρίς αγωγή. Ενώ είναι μια πολύ εύκολη διαγνωση (πρακτικά με μικροσκόπιο χειρός ελέγχεις για miniaturization στην δότρια περιοχή) έχω δει πάρα πολλά μέλη που έχουν κάνει μμ με DUPA/BUPA χωρίς καμμία αγωγή με χείριστα αποτελέσματα.
Τελευταία επεξεργασία: