Καλημέρα pazuzu.
Σήμερα πρωί πρωί, πήγα να δείξω κάποιες ορμονικές εξετάσεις μου σε ένα φίλο μου παθολόγο-διαβητολόγο για να μου πει τη γνώμη του σε ότι αφορά την ινσουλίνη και πως μπορεί να έχει επηρεάσει την τέστοστερονη μου. Τα πρωινά δουλεύει ως γενικός ιατρός σε Τράπεζα, οπότε ήπιαμε καφέ μαζί.
Επέμενε πως με ζάχαρο 94, δεν τίθεται θέμα διαβήτη. Σε συζήτηση που είχαμε ξανακάνει στο παρελθόν ήταν το ίδιο απόλυτος.
Όταν όμως του ανέφερα τη λέξη "μεταβολικό σύνδρομο" μου είπε χαρακτηριστικά ότι το θέμα αλλάζει.
Τον ρωτάω γιατί και μου είπε ότι το μεταβολικό σύνδρομο, δεν είναι πάθηση, δεν έχει θεραπεία, αλλά είναι κληρονομική κατά βάση μεταβολική διαταραχή, ανωμαλία κατά λέξη, η οποία δημιουργείται συνήθως από μικρή ηλικία, γι αυτό και πολλοί γιατροί δεν το λαμβάνουν υπόψη τους, γιατί δεν μπορούν να το διαγνώσουν.
Με αυτό που ασχολούνται οι γιατροί, είναι με τον διαβήτη, όταν προκύπτει από τη διαταραχή του μεταβολικού συνδρόμου.
Με λίγα λόγια του λέω, οι γιατροί περιμένετε να σκάσει πρώτα η βόμβα και μετά να επέμβετε...Γελάει και μου λέει κάπως έτσι.
Μου είπε πως αν θέλω, μπορεί να μου κάνει μια καμπύλη ζαχάρου ώστε απλά να δούμε την αντίδραση της ινσουλίνης σε ερεθίσματα γλυκόζης. Μέσα από αυτή την αντίδραση, μπορεί να κάνει μόνο υποθέσεις για το πως ενεργεί στον οργανισμό μου, αλλά όλα αυτά θα είναι κατά προσέγγιση. Το μόνο που έχει να μου προτείνει, είναι να κρατήσω σε χαμηλά επίπεδα τον δείκτη μάζας του σώματός μου. Επειδή ξέρει ότι γυμνάζομαι με βάρη, μου είπε πως δεν έχει καθόλου σημασία αν ο αυξημένος δείκτης είναι αποτέλεσμα μυών. Ο οργανισμός το βλέπει ενιαία, γιατί οι απαιτήσεις της ινσουλίνης είναι οι ίδιες. (Αυτό θα το ψάξω γιατί με προβλημάτισε)
Ενδεχομένως μόλις τελειώσω με τις εξετάσεις μου, να το κάνω. Θα δω.
Μου είπε και άλλα πράγματα και ότι στο Διαβητολογικό Κέντρο του Τζανείου, κάποιος γιατρός ασχολείται λίγο παραπάνω με αυτό, αλλά κυρίως με παιδιά που είναι παχύσαρκα.
Έψαξα λίγο στο google με βάση αυτά που μου είπε και βρήκα το παρακάτω που μου φαίνεται πολύ διαφωτιστικό.
http://www.tzaneio.gr/epistimoniko/p10-1-2.pdf
Ρίξε του όποτε έχεις χρόνο μια ματιά να δεις τι νόημα βγάζεις και εσύ.
Κάποια γενικά πράγματα που αφορούν το κείμενο
Το μεταβολικό σύνδρομο (Μ.Σ) είναι ένα
παζλ μεταβολικών διαταραχών που οδηγούν
αναπόφευκτα στην αθηρωμάτωση και στην
καρδιαγγειακή νόσο. Βασικές ψηφίδες αυτού
του παζλ είναι η παχυσαρκία (κυρίως η
κεντρικού τύπου), η δυσλιπιδαιμία, η υπέρτα-
ση και ο σακχαρώδης διαβήτης.
Κοινός παρανομαστής των διαταραχών αυτών
είναι η παρουσία αντίστασης των περιφερικών
ιστών (και κυρίως του μυϊκού ιστού) στην δράση
της ινσουλίνης [1]. Η ινσουλινοαντίσταση αυτή δεν
είναι μεν νόσος, είναι όμως κεντρική μεταβολική
διαταραχή που αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης των
διαταραχών που συναποτελούν το μεταβολικό
σύνδρομο, ενώ συνδέεται αιτιολογικά με τις
διαταραχές αυτές.
Το Μ.Σ. εκφράζεται, εμφανίζεται όταν
γενετικώς επιρεπή άτομα αποκτούν υπερβολικό
βάρος.
Κατ’ αυτόν τον τρόπον, παράγοντες όπως
ανθυγιεινή διατροφή και η μειωμενη έως
ανύπαρκτη σωματική δραστηριότητα
διαμορφώνουν ένα «τοξικό» περιβάλλον που
ραγδαία αυξάνει την συχνότητα εμφάνισης του
μεταβολικού συνδρόμου.
25% του πληθυσμού στην Αμερική ήδη εκτιμαται
ότι παρουσιάζουν μεταβολικό σύνδρομο.
Παρόμοια φαίνεται ότι είναι τα δεδομένα για τον
επιπολασμό του συνδρόμου και στον ελληνικό
πληθυσμό (23 – 25%, Μελέτες Άθυρου και συν. και
Πίτσαβου και συν.). Στον σακχαρώδη διαβήτη δε, ο
επιπολασμός του μεταβολικού συνδρόμου φθάνει
το 92%.
Η προσέγγιση του
NCEP θεωρεί την κοιλιακή παχυσαρκία
αφετηριακή αιτία του Μ.Σ, καθώς το μεγάλο
κοιλιακό κύτταρο εκκρίνει κυττοκίνες και κυρίως την
πρωτεϊνη TNFa που επιδρά στον υποδοχέα της
ινσουλίνης και συμβάλλει στην δημιουργία
ινσουλινοαντίστασης
Οι δύο αυτές προσεγγίσεις καταλήγουν και
στην δημιουργία δύο οντοτήτων που
αμφότερες ευοδώνουν την αθηρωματική
διαδικασία. Τον διαβήτη με μεταβολικό
σύνδρομο και το μεταβολικό σύνδρομο χωρίς
διαβήτη.
Υπάρχουν πίνακες στο pdf που αναφέρουν κάποιους δείκτες που μπορούμε να ελέγξουμε ώστε να δούμε αν είναι τυχόν αυξημένοι.
Εγώ στους περισσότερους από αυτούς παίζω οριακά. Αλλά το παλεύω καιρό με διατροφή και γυμναστική. Αν είχα αφήσει τον εαυτό μου ελεύθερο, σίγουρα θα ήμουν στις τιμές που αναφέρει το κείμενο.
Σαν πρώτη γνώμη, φαίνεται το εξής
Το Μ.Σ. μπορεί να ξεκινήσει όταν σε οποιαδήποτε περίοδο της ζωής μας ξεφύγουμε λίγο σε λίπος, κυρίως στην κοιλιακή χώρα, ενεργοποιώντας ένα "κληρονομικό μας χάρισμα" που αφορά τις κυττοκίνες στα λιποκύτταρα μας. Να υπενθυμίσω εδώ πως οι πολυκυστικές στις γυναίκες, προκαλούν ανδρικού τύπου κατανομή λίπους.
Εγώ μικρός, μέχρι και τα 14 μου ήμουν παχύσαρκος. Άρα ενδεχομένως ο μηχανισμός είχε ήδη ενεργοποιηθεί.
Κατά την είσοδο στην εφηβεία, με τις φυσιολογικές διαδικασίες του οργανισμού αντίστασης στην ινσουλίνη αλλά και την ραγδαία αύξηση των ορμονών μας, ο όλος αυτός συνδυασμός μας οδηγεί σε φαλάκρα με προφανή πρωτοστάτη το λιπώδη ιστό μας που είναι πηγή αρωματάσης, ώστε να μετατρέπει την τέστο σε οιστρογόνα και dht, αλλά και πηγή φλεγμονώδη κυτταροκίνων, tnf-a και IL-6 όπου σε άλλο θέμα, φάνηκε ότι αυτή η φλεγμονή στα λιποκύτταρα που βρίσκονται κατά μήκος των θυλάκων και των τριχοειδή αγγείων, δεν αφήνει το ένζυμο AKR1c να μεταβολίσει την dht σε ανενεργή μορφή, εμποδίζοντας αυτή με τη σειρά της την λιπογένεση κατά την αναγενή φάση.
http://www.hairlossgr.com/forum/thread-8742-page-35.html
Όσοι έχουμε κληρονομικότητα, μπορούμε να ενεργοποιήσουμε αυτό το μηχανισμό οποιαδήποτε περίοδο της ζωής μας που θα ξεφύγουμε στη διατροφή και θα ερεθίσουμε-αυξήσουμε αυτά τα λιποκύτταρα μέσα σε ένα τοξικό περιβάλλον. Με λίγα λόγια, το παιχνίδι είναι στημένο από την αρχή, περιμένοντας ένα και μόνο παραστράτημα μας, για να θέσει τους δικούς του όρους.
Νομίζω ότι για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια, βλέπω επιτέλους λίγο φως στο αίνιγμα της Α.Α.
