Να σε ρωτήσω και κάτι στον κλάδο σου. Οι δικοί μας οι γιατροί, γιατί είναι τελείως τζομπάνηδες;
Νομίζω ότι έχει να κάνει με την γενική κατάσταση της Ελλάδας και την ελληνική νοοτροπία.
Ένας 18χρονος που βγάζει 19.000 μόρια πιστεύει ότι θα συναντήσει μία σχολή αντάξια των προσπαθειών του, μία σχολή που θα τον κάνει γαμάτο. Γρήγορα συνειδητοποιεί ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα περίμενε, μπαίνει σιγά-σιγά στο κλίμα του "σιγά μωρέ, φοιτητικά χρόνια δεν θα ζήσω εγώ;" και δεν υπάρχει τίποτα που να τον κινητοποιεί ή να τον εξιτάρει, πέραν από τους καφέδες, τα γκομενικά και τις λοιπές μπούρδες που κάνει ο μέσος φοιτητής. Επιπλέον, οι περισσότεροι εξειδικεύονται στην Ελλάδα και δη στα δημόσια νοσοκομεία, όπου, ναι, μεν από επίπεδο ιατρών είναι αντάξια των περισσότερων ιδιωτικών, αλλά από οργάνωση είναι για τον π@τσο καβάλα (;-)). Τέλος, οι μισοί φοιτητές Ιατρικής δεν γίνονται καθόλου καλοί στην τέχνη/επιστήμη αυτή, διότι υπολείπονται χαρακτηριστικών που είναι απαραίτητα και δυστυχώς ούτε καλλιεργούνται με κάποιον τρόπο μέσα στη σχολή.
Οι περισσότεροι σκέφτονται πώς θα γίνουν οι καλύτεροι, όχι πώς θα γίνουν καλύτεροι στο να βοηθούν τους ασθενείς τους.
Ευτυχώς, υπάρχουν αρκετές φωτεινές εξαιρέσεις. Ευτυχώς!