Απ: Γυναίκες, σχέσεις και τριχόπτωση
Παιδια δεν ειναι να απορουμε με τη συνηθισμενη ψυχολογια απεναντι στην τριχοπτωση . Ειναι κατι το αναμενομενο , αν δουμε συνολικα τη συγχρονη κοινωνια και τις αξιες της . Επαινος της νεοτητας και της ομορφιας υπηρχε και παλιοτερα , σημερα ομως εχει στρεβλωθει τελειως . Στις χειροτερες περιπτωσεις οδηγει στα γνωστα ξεφτιλικια γυναικων (συχνοτερα) που κινουν γη και ουρανο , φτανοντας συχνα και σε σημεια παραμορφωσης , προσπαθωντας να γαντζωθουν στη νεανικη τους λαμψη . Σε κλιμακα καπως ετσι βλεπω και το ζητημα της τριχοπτωσης : δεν ειναι ευκολο να συμφιλιωθεις με την ιδεα οτι χανεις κατι που ειχες . Αμα κιολας πιστευεις οτι αυτο ειναι απο τα σημαντικοτερα που ειχες , τοτε κλαφτα χαραλαμπε ... οπως ειπαμε δε βοηθαει και το περιβαλλον .
Εγω δεν εχω ακομα αποδεχτει την ιδεα της φθορας .Το οτι εχω συνειδηση των αφθαρτων ιδιοτητων μου δε βοηθαει : η σεξουαλικη μου επιλογη ( γιατι εκει αναγεται τελικα , και σωστα εχει μπει στον τιτλο ) εξακολουθει να οδηγειται στον προορισμο με οδοδεικτη την εξωτερικη εμφανιση . Προφανως , ασυναισθητα , και αστηριχτα , πιστευω οτι και η αναποδη πορεια (αν θ αρεσω στη γκομενα δηλ) ετσι θα καθοριζεται . Εξου και η ταλαιπωρια με τις τριχες .
Οσοι βασανιζονται απο αυτη τη ματαιοδοξια ειναι νομιζω δυστυχισμενοι . Και δεν προκειται να αλλαξουν τα πραγματα οταν ο χρονος , παρα τις μινοξιδιλες τις φιναστεριδες τις μεταμοσχευσεις , παρει τα κομιστρα . Η (αναγκαστικη) αποδοχη που ερχεται ετσι , δεν ειναι ικανοποιητικη λυση .
Παιδια δεν ειναι να απορουμε με τη συνηθισμενη ψυχολογια απεναντι στην τριχοπτωση . Ειναι κατι το αναμενομενο , αν δουμε συνολικα τη συγχρονη κοινωνια και τις αξιες της . Επαινος της νεοτητας και της ομορφιας υπηρχε και παλιοτερα , σημερα ομως εχει στρεβλωθει τελειως . Στις χειροτερες περιπτωσεις οδηγει στα γνωστα ξεφτιλικια γυναικων (συχνοτερα) που κινουν γη και ουρανο , φτανοντας συχνα και σε σημεια παραμορφωσης , προσπαθωντας να γαντζωθουν στη νεανικη τους λαμψη . Σε κλιμακα καπως ετσι βλεπω και το ζητημα της τριχοπτωσης : δεν ειναι ευκολο να συμφιλιωθεις με την ιδεα οτι χανεις κατι που ειχες . Αμα κιολας πιστευεις οτι αυτο ειναι απο τα σημαντικοτερα που ειχες , τοτε κλαφτα χαραλαμπε ... οπως ειπαμε δε βοηθαει και το περιβαλλον .
Εγω δεν εχω ακομα αποδεχτει την ιδεα της φθορας .Το οτι εχω συνειδηση των αφθαρτων ιδιοτητων μου δε βοηθαει : η σεξουαλικη μου επιλογη ( γιατι εκει αναγεται τελικα , και σωστα εχει μπει στον τιτλο ) εξακολουθει να οδηγειται στον προορισμο με οδοδεικτη την εξωτερικη εμφανιση . Προφανως , ασυναισθητα , και αστηριχτα , πιστευω οτι και η αναποδη πορεια (αν θ αρεσω στη γκομενα δηλ) ετσι θα καθοριζεται . Εξου και η ταλαιπωρια με τις τριχες .
Οσοι βασανιζονται απο αυτη τη ματαιοδοξια ειναι νομιζω δυστυχισμενοι . Και δεν προκειται να αλλαξουν τα πραγματα οταν ο χρονος , παρα τις μινοξιδιλες τις φιναστεριδες τις μεταμοσχευσεις , παρει τα κομιστρα . Η (αναγκαστικη) αποδοχη που ερχεται ετσι , δεν ειναι ικανοποιητικη λυση .