Είχα διαβάσει κάποια πράγματα για την συγκεκριμένη μορφή και απ όσο θυμάμαι, το θέμα σταθερότητας είχε να κάνει με την σύσταση του νερού. Το ότι χρησιμοποιούν reverse osmosis water ενδεχομένως να βοηθάει σε αυτό. Δεν ξέρω να σου πω σίγουρα. Διαφορετικά και πάλι σκέτη μινοξιδίλη θα βάζεις και μάλιστα λιγότερο απορροφήσιμη.
Το άλλο θέμα τώρα, έχει να κάνει με ένα ένζυμο που έχουμε το οποίο μετατρέπει την μινοξιδίλη (regaine) σε μορφή sulfate. Δηλαδή ουσιαστικά, εφόσον δούλευε σε εσένα όπως λες, η δραστική ουσία ήταν και πάλι η sulfate. Σε όσους δεν δούλευε, ενδεχομένως να είχαν μειωμένη δραστηριότητα του συγκεκριμένου ενζύμου (sulfotransferase) που βοηθάει στην αύξηση της διαμέτρου των αιμοφόρων αγγείων με την συγκεκριμένη μορφή μινοξιδίλης.
Υπό αυτή την οπτική πλευρά, πιστεύω πως δεν θα σε βοηθήσει περισσότερο ακόμα και σταθεροποιημένη να είναι.
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο, που μόνο αν δοκιμάσεις θα μάθεις. Π.χ, χωρίς να ξέρω την σύσταση του συγκεκριμένου ενζύμου, ενδεχομένως να υπόκειται με τον χρόνο σε degradation, όπως και αρκετά άλλα ένζυμα. Δηλάδή να εξασθενεί με τον χρόνο.
Υπό αυτές τις συνθήκες, αν η συγκεκριμένη μορφή είναι όντως σταθερή, ναι, θα μπορούσε να δουλέψει εξίσου καλά, ή και καλύτερα.