Απ: μεταμοσχευση για τους 5αρηδες 6αρηδες
Blindfold είπε:
[quote author=skeptikistis link=topic=2902.msg51816#msg51816 date=1304070029]
Εντελως εκτος θεματος, αλλα προ ημερων ειχα ερθει λιγο στην Αθηνα, κ ενας αλητης βουτηξε μια τσαντα μιας γιαγιας και σχεδον περπαταγε και κανεις (εκτος απο μενα) δεν τον κυνιγησε γιατι λεει φοβουταν μην εχει κανα μαχαιρι. Κανεις δεν βοηθαει το διπλανο του, μου το λεγαν τα ξαδερφια μου που ειναι Ελλαδα καιρο δε το πσιτευα μεχρι που το ειδα.
Μου έχει τύχει κι εμένα παρόμοιο περιστατικό.
Ήταν ένα Αυγουστιάτικο βράδυ Σαββάτου κι εγώ επέστρεφα από ολονύκτιο κλάμπινκ στο κέντρο της Αθήνας. Ώρα 5 τα χαραμάτα στην Ομόνοια. Το μόνο που έσκιζε την πρωινή ησυχία σαν αλυσοπρίονο ήταν ο ορυμαγδός των οδοκαθαριστικών οχημάτων. Γύρω μου σκουπίδια, βρωμιά, άδειοι δρόμοι, πρεζάκια καταγής και πεθαμένες κατσαρίδες στη ζεστή άσφαλτο.
Κατευθυνόμουν στα έβερεστ για να αγοράσω κάτι να φάω να στρώσει το στομάχι μου, όταν πίσω μου άκουσα γδούπους και ουρλιαχτά. "Αφήστε με καθάρματα, βοήθειααααα". Μια νεαρή κοπέλα, όμορφη σαν πρωινή δροσοσταλίδα, δεχόταν επίθεση από τρεις αλήτες που την είχαν περικυκλώσει όπως οι λύκοι τη λεία τους. "Δώσε μας την τσάντα σου και σταμάτα να ουρλιάζεις, γιατί θα το μετανιώσεις, καριόλα" είπε δυνατά ο ένας. Η αστυνομία άφαντη και γύρω κανείς εκτός από κάτι τελειωμένους εδώ κι εκεί, που επίσης επέστρεφαν από πρωινό κλάμπινκ, αλλά ήταν αρκετά μεθυσμένοι για να παρεισφρήσουν.
Ξαφνικά ένιωσα την ανάγκη να βοηθήσω αυτό το ανυπεράσπιστο κορίτσι, ίσως επειδή έχω μια αδερφούλα και ένιωσα μια ταύτιση ανάμεσα στις δύο. Ευθύς αμέσως έτρεξα κοντά της και χώθηκα. "Τι έγινε, ρε μάγκες, έχετε πρόβλημα με το κορίτσι;" ρώτησα λίγο πιο στιβαρά απ'ό,τι πρέπει, για να μην καταλάβουν ότι γυαλίζω το πόμολο. "Κάνε στην άκρη, φλώρε, να μη σε πετσοκόψουμε σαν κοτόπουλο" ήταν η ανταπόκριση του ενός. "Για δείτε ρε παιδιά έναν άντρα που θα μας κάνει και ντα" συμπλήρωσε ο δεύτερος. Ο πιο κοντός πρέπει να ήταν 2 μέτρα και ο πιο αδύνατος 90 κιλά. Οι φάτσες τους δε, λες και μόλις είχαν βγει από το Γκουαντανάμο. Ωστόσο δεν μάσησα, κυρίως επειδή μου την έδωσε που με παρομοίασαν με κοτόπουλο.
Χωρίς δεύτερη κουβέντα έτρεξα με δύναμη και έπεσα πάνω στον έναν ρίχνοντάς τον κάτω σαν να παίζαμε αγώνα ράγκμπι. Ευθύς του άρπαξα το κεφάλι από το λαιμό και άρχισα να του το χτυπάω κάτω με λύσσα και μανία. Οι άλλοι δύο έτρεξαν κατά πάνω μου και το κορίτσι βρήκε την ευκαιρία να φύγει. Δε φτάνει που δε μου είπε ούτε ένα ευχαριστώ η πουτ@να, δε φώναξε ούτε καν για βοήθεια. Φαντάζομαι σε αυτό έπαιξε ρόλο το ξυρισμένο κεφάλι μου, που μεταφράζεται σε έξτρα πόντους αγριάδας και υψηλής τεστοστερόνης. Σου λέει, ααα, αυτός είναι πολύ νταής, θα τους γ@μήσει για πλάκα.
Με το πού πλησίασε ο ένας μου έριξε μια κλωτσιά στο στομάχι με δύναμη. Έπεσα στην άσφαλτο με πάθος. Ο άλλος με άρπαξε από πίσω κλείνοντάς μου τα χέρια και αυτός που μου έριξε την κλωτσιά συνέχισε να μου ρίχνει μπουκέτα στο στομάχι με αμείωτη ένταση. Ο τρίτος κατάκοιτος ακόμα να συνέλθει από τις κεφαλιές στο πεζοδρόμιο.
Ξαφνικά εκεί που δεν το περίμεναν οι δύο, έκανα έναν απότομο ελιγμό, έσκυψα σε γωνία γάμα και έριξα αυτόν που με κρατούσε από πίσω μπροστά μου σαν τσουβάλι με πατάτες. Ενώ έκανα να σηκωθώ έριξα ένα δυνατό άπερκατ σε αυτόν που μου έριχνε τα μπουκετίδια και τον έστειλα σχεδόν στην άλλη άκρη της πλατείας. Αν κρίνω από το αίμα που του έφυγε, σίγουρα εκτός από δόντια του έφυγε και κάνα κομμάτι γλώσσας.
Ο τρίτος μπροστά μου σαν ξαπλωμένη παρθένα να με παρακαλάει να μην τον δείρω. "Σε παρακαλώ, με συγχωρείς" φώναζε ζητώντας έλεος από τον εν δυνάμει σφαγέα του. Με την πατούσα μου λίγα εκατοστά από το πρόσωπό του, σταμάτησα και τον κοίταξα στα μάτια. "Ποτέ μην τα βάζεις με ένα ανυπεράσπιστο κορίτσι" του είπα όσο πιο ψύχραιμα μπορούσα.
Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε τελικά και η αστυνομία, γιατί με όλα αυτά που γινόντουσαν κάποιος έκανε το καλό να την καλέσει. Ακολούθησε διαδικασία στο τμήμα όπου έκανα τις απαραίτητες δηλώσεις και κατά τις 9, κουρασμένος και καταπονημένος, επέστρεψα σπίτι μου για να φάω επιτέλους κάτι και να κοιμηθώ.
[/quote]
αψογος
