Παιδιά, όποιος έχει όρεξη ας ψάξει σχετικά με τη γλυκοζυλίωση, κάποια στιγμή όταν έχω χρόνο θα αναφέρω το μηχανισμό αναλυτικά, εφόσον όμως σιγουρευτώ για το τι ακριβώς το προκαλεί. Εννοώ μέσω ποιου γονιδίου συμβαίνει αυτό σε εμάς και όχι σε όλους.
Απ ότι φαίνεται αυτός ο μηχανισμός δίνει πεντακάθαρη εξήγηση για το πρόβλημα του κολλαγόνου που έχουμε αναφέρει σε άλλα θέματα, όπως cg210).
Γλυκοζυλίωση είναι ένα φαινόμενο το οποίο συμβαίνει όταν το ζάχαρο του αίματος η γλυκόζη ξεπερνά τα κανονικά όρια,ενώνεται με τις πρωτεΐνες, κυρίως την αιμοσφαιρίνη και το κολλαγόνο, σχηματίζουν ενώσεις που προκαλούν βλάβες και φλεγμονές στους ιστούς.
Προκαλεί ένα είδος «καραμελοποίησης» και σκλήρυνσης του κολλαγόνου.
Είναι αυτό ακριβώς που αναφέρουν πολλοί στις έρευνές τους ως ίνωση.
Αν υπάρχει κάτι που μπορεί να βοηθήσει, αναφέρεται ως Anti-Glycation.
Ένα τυχαίο παράδειγμα
http://www.lef.org/Vitamins-Supplements/Item80134/Anti-Glycation-Serum-with-Blueberry-Pomegranate-Extracts.html
Επίσης πάρα πολύ καλή φαίνεται και η L-carnosine.
Ειδικές κρέμες που κάνουν γι αυτή τη περίπτωση, είναι πανάκριβες, όπως και ένα συγκεκριμένο διαβητικό gel, που η τιμή του είναι 350 ευρώ τα 10γρ.
Οπότε για αρχή θα κινηθώ με φυσικούς τρόπους.
Εννοείται πως πρέπει να καταπολεμάται και εκ των έσω με μόνιμη αποφυγή της ζάχαρης - φρουκτόζης σε οποιοδήποτε βαθμό, όπως ακόμα και στα συσκευασμένα προϊόντα. (π.χ πρόσφατα ανακάλυψα ότι το μαύρο ψωμάκι του τοστ είναι τίγκα στη ζάχαρη)
Απ ότι φαίνεται το παζλ όσο πάει και ενώνεται.
Θα δοκιμάσω πολύ πράγμα πάντως σιγά σιγά.
Όπως έχω αναφέρει και στις πίσω σελίδες, τα λιπαρά που πολλοί γκουρού των διατροφών τα έχουν αθωώσει από την ινσουλινοαντίσταση, φαίνεται να παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο
Η χημική αντίδραση που έχει επιπτώσεις στον οργανισμό μας εξελίσσεται μέσα από μια πολύπλοκη διαδικασία. Όπως εξηγεί ο παθολόγος-διαβητολόγος Ανδρέας Μελιδώνης, συντονιστής διευθυντής του Διαβητολογικού Κέντρου και του Κέντρου Παχυσαρκίας στο νοσοκομείο Τζάνειο, «για να έχουμε γλυκοζυλίωση πρέπει να υπάρχει υπεργλυκαιμία (δηλαδή, υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα).
Η διαδικασία, βέβαια, γίνεται και με χαμηλά επίπεδα σακχάρου, αλλά σε αυτήν την περίπτωση δεν δημιουργούνται τοξικά προϊόντα στον οργανισμό. Στους διαβητικούς, το συγκεκριμένο φαινόμενο είναι πολύ σοβαρό γιατί, όταν γλυκοζυλιώνονται οι πρωτεΐνες, αλλάζει η λειτουργία τους. Αυτό που συμβαίνει είναι μια
μη ενζυμική αντίδραση μεταξύ γλυκόζης και αμινοξέων των πρωτεϊνών, με αποτέλεσμα να έχουμε τα τελικά προϊόντα της γλυκοζυλίωσης. Αυτά με τη σειρά τους εναποτίθενται στα διάφορα όργανα,
από τα αγγεία μέχρι το δέρμα, συμβάλλουν στην αθηρωμάτωση (όταν κλείνουν οι αρτηρίες) και ευνοούν τη γήρανση. Αυτήν τη στιγμή οι επιστήμονες δοκιμάζουν συγκεκριμένα φάρμακα, που αναστέλλουν τη διαδικασία και βρίσκονται στην τελική φάση των κλινικών δοκιμών».
Για να συμβούν όλα τα παραπάνω, οι περισσότεροι θεωρούμε τη ζάχαρη, συγκεκριμένα τη γλυκόζη (το πιο γνωστό σάκχαρο), το μεγάλο ένοχο, ωστόσο οι έρευνες μας διαψεύδουν. Σύμφωνα με τον καθηγητή Αντρέα Σιμ, διευθυντή έρευνας στην πανεπιστημιακή κλινική χειρουργικής της καρδιάς και του θώρακα στο νοσοκομείο του Χάλε στη Γερμανία και έναν από τους σημαντικότερους ερευνητές της γλυκοζυλίωσης στον κόσμο,
αυτά που θεωρούμε υποκατάστατα είναι πιο επιβλαβή! «Αν μιλήσουμε με χημικούς όρους, τόσο η γλυκόζη όσο και η φρουκτόζη είναι σάκχαρα, επομένως και οι δύο προάγουν το μηχανισμό της γλυκοζυλίωσης.
Μάλιστα, η αντίδραση που προκαλεί η φρουκτόζη είναι δέκα φορές μεγαλύτερη (από εκείνην της γλυκόζης). Η διαφορά τους είναι ότι η συγκέντρωση της φρουκτόζης στο σώμα είναι πολύ χαμηλή, γιατί ο οργανισμός τη μετατρέπει σε γλυκόζη, η οποία είναι απαραίτητη στον εγκέφαλο.
Επομένως, ακόμα και αν δεν καταναλώνουμε ζάχαρη, το σώμα πάντα θα προσπαθεί να τη συνθέσει από άλλες ουσίες. Αν η συγκέντρωση της ζάχαρης αυξηθεί, η χημική αντίδραση θα είναι πιο γρήγορη στον οργανισμό». Ο τρόπος για να μην επιταχύνεται η διαδικασία είναι να μην καταναλώνουμε μεγαλύτερες ποσότητες προϊόντων με γλυκαντικές ουσίες από τις συνιστώμενες. Αν δεν προσέξουμε,
θα υπάρξουν σοβαρές επιπτώσεις τόσο για την υγεία όσο και για το δέρμα.
Όταν μαγειρεύουμε την τροφή μας δημιουργούνται κάποια υποπροϊόντα , τα λεγόμενα προϊόντα γλυκοζυλίωσης, τα οποία ο οργανισμός δεν είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά. Ας δούμε όμως πρώτα τη διαδικασία δημιουργίας.
Τα υποπροϊόντα αυτά δημιουργούνται όταν τα σάκχαρα προσκολλώνται σε πρωτεΐνη η σε λίπος π.χ. όταν καραμελώνετε τα λαχανικά
ή δημιουργείται κρούστα σε ψημένα φαγητά ή ακόμα και όταν μαγειρεύετε το κρέας για πάρα πολύ ώρα. Όταν λοιπόν τρώμε φαγητά με προϊόντα γλυκοζυλίωσης, αυτά μπορούν να μαζευτούν στους ιστούς και να τους καταστήσουν δύσκαμπτους, άρα δύσχρηστους. Αυτό συμβαίνει ειδικά στο
ενδοθήλιο,
από τα μεγαλύτερα όργανα του σώματος, μιας και επενδύει πολλούς ιστούς, συμπεριλαμβανομένων και των φλεβών και παίζει σπουδαίο ρόλο στη σωστή αιματική ροή.
Τα προϊόντα γλυκοζυλίωσης μπλοκάρουν τη δραστηριότητα του νιτρικού οξειδίου στο ενδοθήλιο και έτσι εμποδίζουν τη χαλάρωση των αιμοφόρων αγγείων και την ελεύθερη ροη αίματος. Επίσης προκαλούν την παραγωγή ελευθέρων ριζών από το ενδοθήλιο, που ονομάζονται αντιδραστικά είδη οξυγόνου και είναι πολύ βλαβερές για τα υγιή κύτταρα και ιστούς. Πρόσφατη μελέτη συνέκρινε τη λειτουργία του ενδοθηλίου και την παραγωγή ελευθέρων ριζών πριν και μετα από την κατανάλωση γεύματος με υψηλά προϊόντα γλυκοζυλίωσης. Μετά το γεύμα, η τριχοειδής ροη του αίματος μειώθηκε κατά 62% και η ικανότητα των μεγάλων αγγείων να διαστέλλονται μειώθηκε κατά 36%. Δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν ότι τα υποπροϊόντα έχουν συνδεθεί με ασθένειες όπως ο διαβήτης και η αθηροσκλήρωση.
Βέβαια, τα προϊόντα γλυκοζυλιωσης δεν προέρχονται μόνο από εξωτερικούς παράγοντες όπως η τροφή ή ακόμα και ο καπνός του τσιγάρου,
αλλά και το ίδιο το σώμα μας τα παράγει ενίοτε. Ας δούμε πότε.
Μετά το γεύμα , τα απλά σάκχαρα από τους υδατάνθρακες ή τα γλυκά που τρώμε μπορούν να δημιουργήσουν προϊόντα γλυκοζυλιωσης όπως επίσης και η φρουκτόζη, η οποία υφίσταται γλυκοζυλίωση 10 φορές περισσότερο από τη γλυκόζη. Δεν είναι λοιπόν έκπληξη τα μεγάλα ποσοστά διαβήτη και άλλων χρόνιων φλεγμονωδών παθήσεων. Τι μπορούμε όμως να κάνουμε για να προστατευτούμε από τα προϊόντα γλυκοζυλίωσης; 4 απλά βήματα ακολούθουν:
Καταναλώστε φρέσκα προϊόντα. Αποφύγετε μεγάλης χρονικής διάρκειας προθερμαινόμενα τρόφιμα, επεξεργασμένα κρέατα και λίπη. Προφανώς και πρέπει να καταναλώνετε κρέατα καλής ποιότητος αλλά μην τα παραμαγειρέυετε και μην τα καραμελώνετε. Το μαγείρεμα με νερό- βράσιμο ή ατμομάγειρας- ενδείκνυνται.
Πάρτε θειαμίνη. Η θειαμίνη παίζε σημαντικό ρόλο στην επεξεργασία των υδατανθράκων αλλα βοηθα και να μην παραχθουν προϊοντα γλυκοζυλίωσης. Στην παραπάνω έρευνα χορηγήθηκε μια μορφή θειαμίνης (βιταμίνη Β1) σε ορισμένους συμμετέχοντες και παρατηρήθηκε ότι αποτράπηκαν σε μεγάλο βαθμό οι αρνητικές συνέπειες στα αιμοφόρα αγγεία.
Λάβετε τη σωστή βιταμίνη Ε. Η βιταμίνη Ε είναι ουσιαστικά ένα σύμπλεγμα 8 συστατικών. Αλλά έρευνες δείχνουν πως οι τοκοτριενόλες συγκεκριμένα βοηθούν στη μείωση των προϊόντων γλυκοζυλίωσης στον οργανισμό. Το λάδι Annatto είναι η καλύτερη πηγή τοκοτριενολών.
Βάλτε μαγεία μετάλλων στον οργανισμό. Τι εννοώ; Το μέταλλο σελήνιο βοηθά τον οργανισμό να δημιουργήσει ένα από τα πιο ισχυρά αντιοξειδωτικά, τη γλουταθιόνη. Ιατρικές μελέτες έδειξαν πως κύτταρα που δέχτηκαν θεραπεία με σελήνιο είναι σε θέση να εξαλείψουν τα προϊόντα γλυκοζυλίωσης. Και χρειάζεται μόνο 55 μικρογραμμάρια την ημέρα δηλαδή 1-2 βραζιλιάνικους καρπούς.
