Νομίζω έχει ενδιαφέρον να δούμε τις 3 φάσεις οι οποίες αφορούν την διαδικασία επούλωσης μιας πληγής.
Οπότε, στην επισυναπτόμενη εικόνα, φαίνονται καθαρά, οι υπο φυσιολογικές συνθήκες, διαδιακασίες επούλωσης μιας πληγής.
Θεωρητικά λοιπόν, μια πληγή για να χρησιμοποιήσει πλήρως όλα τα κύτταρα που εμπλέκονται σε αυτή τη διαδικασία επούλωσης, χρειάζεται 14 ημέρες.
Επίσης, σημαντική φαίνεται η διαδικασία από την 4η (όπου σταματάει η φλεγμονή) έως και την 10η ημέρα όπου έχουμε ενεργοποίση των ινοβλαστών.
Άρα, με τη λογική πάντα, αν ρολλάρουμε για παράδειγμα 2 φορές την εβδομάδα, το μόνο που κάνουμε θα είναι να κρατάμε την περιοχή μόνιμα σε κατάσταση φλεγμονής, εφόσον θα ξεκινάμε την διαδικασία των φάσεων από την αρχή και θα τη σταματάμε ουσιαστικά στην 3η με 4η ημέρα.
Κοινώς μια τρύπα στο νερό και θα κάνουμε κακό αντί για καλό.
Νομίζω ότι ρολλερ από 1mm και πάνω οι 10 ημέρες φαίνονται σχετικά καλές, ενώ ιδανικές θα μπορούσαν να θεωρηθούν οι 14. Tα μικρότερα από 1mm δεν νομίζω ότι φτάνουν τόσο βαθειά ώστε να προκαλέσουν όλη την παραπάνω διαδικασία.
Ίσως τελικά γι αυτό να μην έχουμε δει κάποια αποτελέσματα από χρήστες με ρολλερ τόσο καιρό, γιατί οι περισσότεροι, αν όχι όλοι το χρησιμοποιούσαν περισσότερο απ ότι θα έπρεπε δημιουργώντας έτσι έναν φαύλο κύκλο.
Το ρίσκο της υπόθεσης τώρα.
The timetable for wound healing can be quite variable. Chronic wounds can stall in the inflammatory phase because of poor perfusion, poor nutrition, or a myriad of other factors causing excessive buildup of exudates in the wound base. These wounds tend to remain unhealed unless active and aggressive means are undertaken to correct the underlying comorbidities while providing proper wound care.
Αν υπάρχει ελλειπή αιμάτωση στην περιοχή, φτωχό διαιτολόγιο και διάφορα άλλα, (κοινώς δηλαδή να είσαι γκαντέμης) η περιοχή θα παραμένει μόνιμα υπό φλεγμονή χωρίς να περνάει στις επόμενες φάσεις. Εδώ μάλλον και η dht, σμήγμα, μπλοκαρισμένοι πόροι και γενικότερα φτωχή υγιεινή στην περιοχή θα μπορούσαν να συμβάλουν.
Αυτά έχουν να κάνουν λίγο πολύ με τα λεγόμενα του Κοτσαρέλη, δηλαδή μπορεί να υπάρχει προδιάθεση του οργανισμού να κινηθεί προς μια άλλη κατεύθυνση η οποία να δημιουργεί ουλώδη ιστό κατά την επούλωση που σημαίνει προφανώς ότι στο μέλλον οποιαδήποτε απόπειρα για να βγούν μαλλιά θα είναι υπερβολικά δύσκολη, αν όχι ακατόρθωτη.
Παρόλο αυτά νομίζω ότι αν μπορέσουμε να βοηθήσουμε τον οργανισμό να ξεπεράσει την φάση της φλεγμονής, προφανώς με τοπικά κυρίως, κοντά στην 2η με 3η ημέρα θα μπορούσαν να συμβούν αξιόλογα πράγματα...
The wound healing process has 3 phases. They are the inflammatory phase, the proliferative phase, and the remodeling phase.[2] The inflammatory phase is characterized by hemostasis and inflammation. Collagen exposed during wound formation activates the clotting cascade (both the intrinsic and extrinsic pathways), initiating the inflammatory phase. After injury to tissue occurs, the cell membranes, damaged from the wound formation, release thromboxane A2 and prostaglandin 2-alpha, potent vasoconstrictors. This initial response helps to limit hemorrhage. After a short period, capillary vasodilatation occurs secondary to local histamine release, and the cells of inflammation are able to migrate to the wound bed. The timeline for cell migration in a normal wound healing process is predictable.
Inflammatory phase
The inflammatory phase begins at the time of injury and lasts 2-4 days. The phase begins with hemostasis and formation of the platelet plug. Platelets release platelet-derived growth factor (PDGF) and transforming growth factor beta (TGF-b) from their alpha granules to attract neutrophils and macrophages. Neutrophils scavenge for bacteria and foreign debris. Macrophages are the most important mediators of wound healing. Macrophages continue to emit growth factors to attract fibroblasts and usher in the next phase of wound healing
Proliferative phase
The proliferative phase begins on approximately day 3; it overlaps with the inflammatory phase. The most important cell is the fibroblast. Fibroblasts peak approximately day 7 from injury and are responsible for initiating angiogenesis, epithelialization, and collagen formation. Epithelialization is from the basement membrane if the basement membrane remains intact (eg, first-degree burn). If the basement membrane is not intact, the epithelialization is from the wound edges. Fibroblasts produce mainly type III collagen during this phase. Granulation tissue, formed in this phase, is particularly important in wounds healing by secondary intention. When collagen synthesis and breakdown become equal, the next phase of wound healing has begun.
Remodeling phase
Increased collagen production and breakdown continue for 6 months to 1 year after injury. The initial type III collagen is replaced by type I collagen until a type I:type II ratio of 4:1 is reached, which is equal to normal skin. Also, fibroblasts differentiate into myofibroblasts, causing tissue contraction during this phase of wound healing. Collagen reorganizes along lines of tension and crosslinks, giving added strength. Strength eventually approaches 80% of the strength of uninjured tissue. Vascularity decreases, producing a less hyperemic and more cosmetically appealing wound as this phase progresses.
Οπότε, στην επισυναπτόμενη εικόνα, φαίνονται καθαρά, οι υπο φυσιολογικές συνθήκες, διαδιακασίες επούλωσης μιας πληγής.
Θεωρητικά λοιπόν, μια πληγή για να χρησιμοποιήσει πλήρως όλα τα κύτταρα που εμπλέκονται σε αυτή τη διαδικασία επούλωσης, χρειάζεται 14 ημέρες.
Επίσης, σημαντική φαίνεται η διαδικασία από την 4η (όπου σταματάει η φλεγμονή) έως και την 10η ημέρα όπου έχουμε ενεργοποίση των ινοβλαστών.
Άρα, με τη λογική πάντα, αν ρολλάρουμε για παράδειγμα 2 φορές την εβδομάδα, το μόνο που κάνουμε θα είναι να κρατάμε την περιοχή μόνιμα σε κατάσταση φλεγμονής, εφόσον θα ξεκινάμε την διαδικασία των φάσεων από την αρχή και θα τη σταματάμε ουσιαστικά στην 3η με 4η ημέρα.
Κοινώς μια τρύπα στο νερό και θα κάνουμε κακό αντί για καλό.
Νομίζω ότι ρολλερ από 1mm και πάνω οι 10 ημέρες φαίνονται σχετικά καλές, ενώ ιδανικές θα μπορούσαν να θεωρηθούν οι 14. Tα μικρότερα από 1mm δεν νομίζω ότι φτάνουν τόσο βαθειά ώστε να προκαλέσουν όλη την παραπάνω διαδικασία.
Ίσως τελικά γι αυτό να μην έχουμε δει κάποια αποτελέσματα από χρήστες με ρολλερ τόσο καιρό, γιατί οι περισσότεροι, αν όχι όλοι το χρησιμοποιούσαν περισσότερο απ ότι θα έπρεπε δημιουργώντας έτσι έναν φαύλο κύκλο.
Το ρίσκο της υπόθεσης τώρα.
The timetable for wound healing can be quite variable. Chronic wounds can stall in the inflammatory phase because of poor perfusion, poor nutrition, or a myriad of other factors causing excessive buildup of exudates in the wound base. These wounds tend to remain unhealed unless active and aggressive means are undertaken to correct the underlying comorbidities while providing proper wound care.
Αν υπάρχει ελλειπή αιμάτωση στην περιοχή, φτωχό διαιτολόγιο και διάφορα άλλα, (κοινώς δηλαδή να είσαι γκαντέμης) η περιοχή θα παραμένει μόνιμα υπό φλεγμονή χωρίς να περνάει στις επόμενες φάσεις. Εδώ μάλλον και η dht, σμήγμα, μπλοκαρισμένοι πόροι και γενικότερα φτωχή υγιεινή στην περιοχή θα μπορούσαν να συμβάλουν.
Healing may also become exaggerated in keloid and hypertrophic scar formation. Excessive type III collagen formation in the proliferative phase causes an overgrowth of scar tissue in these wounds. The etiology is multidimensional. Individuals with darkly pigmented skin are genetically prone to keloid formation. Certain areas of the body, such as the sternum and shoulder, are more prone to hypertrophic scar formation.
Phases can also be blunted as in the fetus, which has a decreased inflammatory phase and heals without scar. Experiments evaluating fetus wound healing have found a higher level of TGF-b3 than in adults.[3] This is thought to antagonize the effects of TGF-b2 and TGF-b1 found to be upregulated in keloids and hypertrophic scars. Thus, a greater understanding of the growth factors in fetus healing may lead to novel therapy for scarless wound healing and treatment of keloid and hypertrophic scars. Human trials are currently underway.
Αυτά έχουν να κάνουν λίγο πολύ με τα λεγόμενα του Κοτσαρέλη, δηλαδή μπορεί να υπάρχει προδιάθεση του οργανισμού να κινηθεί προς μια άλλη κατεύθυνση η οποία να δημιουργεί ουλώδη ιστό κατά την επούλωση που σημαίνει προφανώς ότι στο μέλλον οποιαδήποτε απόπειρα για να βγούν μαλλιά θα είναι υπερβολικά δύσκολη, αν όχι ακατόρθωτη.
Παρόλο αυτά νομίζω ότι αν μπορέσουμε να βοηθήσουμε τον οργανισμό να ξεπεράσει την φάση της φλεγμονής, προφανώς με τοπικά κυρίως, κοντά στην 2η με 3η ημέρα θα μπορούσαν να συμβούν αξιόλογα πράγματα...