Για να το τελειώνουμε εδώ το θέμα γιατί έχει κουράσει……
- Την ευθύνη για την όποια αστοχία την έχει ο Λορένζο. Το είπα πολλάκις αλλά κάποιοι δεν εννοούν να το καταλάβουν ή θέλουν γυαλιά για να το δουν γραμμένο.
- Δεν μίλησα ποτέ για ευθύνη Αναστασάκη. Δηλαδή αν κάποιος έδωσε σε κάποιον άλλο ένα μαχαίρι και ο δεύτερος έκανε έγκλημα με το μαχαίρι φταίει αυτός που έδωσε το μαχαίρι? Αυτός που το χρησιμοποίησε για το έγκλημα προφανώς έχει την ευθύνη.
- Ο Λορέντζο έχει αποδεχτεί την αστοχία και ανέλαβε να την διορθώσει χωρίς κόστος, δεν την έριξε σε κανένα άλλο.
- Ο Λορένζο σε απάντηση αιτήματος μου για το ποιος είναι ο πιθανός ο λόγος ώστε να μην επαναληφθεί ανέφερε ότι συνήθως είναι το υποδόριο αιμάτωμα αλλά δεν υπήρχαν ενδείξεις αιματώματος κατά και μετά την ΜΜ, ούτε και στις φωτογραφίες της προόδου μέχρι την 10η μέρα ούτε είχα αιμορραγία κατά την ΜΜ. Ανέφερε ότι, όπως είπε και σε άλλο ασθενή, δεν του άρεσαν τα συστήματα ψύξης της κλινικής και πιστεύει ότι δεν παρείχαν ομοιόμορφη ψύξη σε όλη τους την επιφάνεια. Έγραψα ακριβώς ότι μου είπε ο γιατρός μου. Δεν έχω κανένα λόγο να τον αμφισβητήσω.
- Εμπλοκή στο χειρουργείο σίγουρα δεν είχε ο Αναστασάκης, θα έπρεπε να συμφωνήσω και εγώ για αυτό και ουδέποτε μου ζητήθηκε σύμφωνη γνώμη. Όμως ο εξοπλισμός που χρησιμοποιήθηκε ανήκει στην κλινική του, άρα κάποια έμμεση σχέση υπάρχει. Εκτός αν ο Λορέντζο τα έφερε όλα από Ισπανία. Αλλά αν ήταν έτσι ποιος ο λόγος να χρησιμοποιήσει την κλινική και να μην πάει σε ένα απλό ιατρείο χωρίς ειδικό εξοπλισμό. Αλλά αυτά είναι μεταξύ των δύο, δεν με ενδιαφέρουν ούτε με αφορούν. Αυτό που με αφορά όμως είναι να βρω την αίτια της αστοχίας και όταν ο Λορέντζο λέει για τον εξοπλισμό αυτό είναι σημαντικό. Δεν αποτελεί ευθύνη του Αναστασάκη γιατί προφανώς δεν τον χρησιμοποίησε αυτός.
- Αναφορικά με αυτό: «"γιατί να θυμίσω η χρήση του χώρου και εξοπλισμού δεν ήταν τζάμπα"
Μαλακιες, απλα.» Τα 350€ που πλήρωσα για την κλινική πλέον της αμοιβής του Λορέντζο τι ήταν? Η απόδειξή που έκοψε η κλινική (για παραπάνω ποσό) γιατί ήταν? Δηλαδή η κλινική έκοψε παραστατικό για χρήματα που δεν έλαβε? Μήπως οι «Μαλακίες απλά» είναι απλά μαλακίες?
- Ο χώρος που έκανα εγώ την ΜΜ δεν ήταν κανείς από τα τρία χειρουργεία (δες συνημμένα) που διαφημίζονται στο σαιτ της κλινικής και είναι στον πιο πάνω όροφο και όντως φαίνονται τζετ. Εγώ έκανα την ΜΜ σε ένα χώρο πολύ πιο μικρό (περίπου το 1/3 από αυτούς στις φώτο) χωρίς χειρουργικά φώτα οροφής (χρησιμοποιούσαν μια φορητή λάμπα led) και δεν μπορούσες να σηκωθείς από το κρεβάτι (ο Θεός να το κάνει κρεβάτι) χωρίς να πρέπει να μετακινηθούν όλοι γύρω σου. Αυτό είναι πέρα πάσης αμφισβήτησης διότι το είδα και το έζησα ο ίδιος. Ας τοποθετηθεί και όποιος έχει κάνει ΜΜ στον πάνω όροφο στα «καλά» χειρουργεία ή και στα δύο.
- Για τους «οπαδούς» τώρα, σας πληροφορώ ότι δεν είμαι οπαδός κανενός πλην του Θρύλου. Ότι βλέπω θα το πω, ότι μετρήσεις έχω κάνει ή θα κάνω στο μέλλον θα τις ανεβάσω (υγεία να έχουμε) οπότε είτε είναι 300 η αστοχία είτε 3000 θα το ανακοινώσω, δεν θα το κρύψω γιατί φοράω παντελόνια. Αυτό που δεν ανέχομαι όμως είναι μπροστά στα μούτρα μου να μου κάνουν το άσπρο μαύρο για πράγματα που έχω δει live, να υποτιμούν την νοημοσύνη μου (και πολλών άλλων εδώ, που πιθανότατα έχουμε και μεγαλύτερη από αυτούς που την υποτιμούν), να μοιράζουν αβέρτα σανό στους «οπαδούς» και με τις φωνές τις απειλές ή το μανδύα της επιστημονικής γνώσης να προσπαθούν να επιβληθούν σε θέματα ηλίου φαεινότερα ή κοινής λογικής.
- Θα κλείσω με ένα ρητό που έχει εφαρμογή σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής το οποίο είπε ο Αβραάμ Λινκολν: «Μπορείς να κοροϊδεύεις λίγους για πολύ καιρό, πολλούς για λίγο, αλλά όχι όλους για όλον τον καιρό».
Και για το τέλος ένα παραμύθι που μου είπε όταν ήμουν μικρός η συγχωρεμένη και λατρεμένη μου γιαγιά το οποίο πιστεύω έχει κάποιες ομοιότητες στην ιστορία μας εδώ στο φόρουμ:
Πριν το πω όμως, θα βάλω και το απαραίτητο disclaimer για να μην παρεξηγηθώ:
Αυτό είναι ένα έργο μυθοπλασίας. Εκτός αν αναφέρεται διαφορετικά, όλα τα ονόματα, οι χαρακτήρες, οι επιχειρήσεις, τα μέρη, τα γεγονότα και τα περιστατικά σε αυτό το βιβλίο είναι είτε προϊόν της φαντασίας του συγγραφέα είτε χρησιμοποιούνται με πλασματικό τρόπο. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα, ζωντανά ή νεκρά, ή πραγματικά γεγονότα είναι καθαρά συμπτωματική.
Πάμε λοιπόν: «Μια φορά και ένα καιρό στο χωριό «Ε» ήταν ένας ζωγράφος που θεωρούνταν από τους καλύτερους ζωγράφους προσωπογραφίας του χωριού «Ε». Στο ίδιο χωριό κατοικούσε και ένας γλύπτης που ήταν φίλος με έναν ζωγράφο προσωπογραφίας από το χωρίο «Ι». Ο ζωγράφος από το χωριό «Ι» ήταν διάσημος όχι μόνο στο χωρίο του αλλά και σε όλα τα χωριά της επαρχίας μια και χρησιμοποιούσε μία ιδιαίτερη τεχνική, οι προσωπογραφίες του ήταν σχεδόν πάντα άριστες ενώ αναλάμβανε και δύσκολα περιστατικά με μεγάλες μύτες ή/και αυτιά και άλλες δυσμορφίες και τελικά τους εμφάνιζε καλαίσθητους.
Ο γλύπτης και ο ζωγράφος από το χωριό παρότι δεν είχαν συναντηθεί ποτέ από κοντά, μέσω της συμμετοχής τους σε μία γκαλερί προσωπογραφιών του χωριού «Ε», γνωρίστηκαν και αντάλλασσαν απόψεις για τις προσωπογραφίες μια και ο γλύπτης είχε ως χόμπι τις προσωπογραφίες ερασιτεχνικά. Σε αυτή την γκαλερί συμμετείχαν κι αρκετοί άλλοι χωριανοί του «Ε».
Παράλληλα ο φίλος του γλύπτη, διάσημος ζωγράφος του χωριού «Ι», επειδή του άρεσε να πετάει χαρταετό, ερχόταν συχνά στο χωριό «Ε» όπου τον φιλοξενούσε ο γλύπτης γιατί είχε δυνατό αέρα. Τότε ήρθε μία ιδέα στον γλύπτη: ‘’δεν φέρνω σε επαφή τους δύο προσωπογράφους ώστε αυτός του χωριού «Ε» να μάθει την τεχνοτροπία από αυτόν του χωριού «Ι» ενώ παράλληλα να κάνει και τις προσωπογραφίες σε κάποιους συγχωριανούς από την γκαλερί που δυσκολευόντουσαν να κάνουν το ταξίδι στο χωρίο «Ι» για να κάνουν και αυτοί τις προσωπογραφίες τους?’’
Έτσι λοιπόν έγινε μία συνεργασία. Ήταν όμως αυτή η συνεργασία επωφελής για όλους? Δεν είμαι σίγουρος…. Για τους χωριανούς του χωριού «Ε» είναι προφανές μια και γλιτώνουν το ταξίδι στο χωριό «Ι», πληρώνουν λιγότερα λεφτά μια και ο ζωγράφος του χωριού «Ι» λόγω της συμμετοχής τους στην γκαλερί προσωπογραφιών τους έκανε καλύτερη τιμή από ότι θα πλήρωναν στο χωριό «Ι». Για τον ζωγράφο του χωριού «Ε» επίσης είναι προφανές μιας και μαθαίνει μια νέα και πολύ αποδοτική τεχνική βελτιώνοντας τα αποτελέσματά του και αυξάνοντας την πελατεία του. Για τον ζωγράφο του χωριού «Ι» δεν νομίζω ότι είχε κάποιο όφελος αυτή η συνεργασία, μιας και λεφτά έχανε λόγω της έκπτωσης, και κουραζότανε στις διακοπές του, άλλωστε δεν είχε ανάγκη από παραπάνω πελάτες μια και ήταν συνήθως κλεισμένος να κάνει προσωπογραφίες για μήνες, οπότε μάλλον χάρη στον φίλο του τον γλύπτη και τα μέλη της γκαλερί έκανε….
Ο ζωγράφος του χωριού «Ι» ήρθε 3-4 φορές στο εργαστήριο του ζωγράφου του χωριού «Ε» και έκανε τις προσωπογραφίες αρκετών χωριανών του χωριού «Ε», όμως κάθε φορά φαινόταν τα πράγματα να πάνε χειρότερα με την συνεργασία με τον ζωγράφο του χωριού «Ε» παρότι του ολοκλήρωσε και εκείνου την προσωπογραφία μια και οι προηγούμενοι προσωπογράφοι δεν είχαν ολοκληρώσει σωστά τον πίνακα και έπρεπε να κάνει διορθώσεις. Την δε τελευταία φορά φάνηκε, από μαρτυρίες συγχωριανών που τους έκανε την προσωπογραφία αλλά και συζητώντας με τον ίδιο, ότι ο ζωγράφος του χωριού «Ι» δεν ήταν χαρούμενος και ήταν προβληματισμένος από την αντιμετώπιση από τον ζωγράφο του χωριού «Ε», είπε δε σε κάποιους χωριανούς ότι αυτή είναι ίσως η τελευταία φορά που έρχεται στο εργαστήριου του ζωγράφου του χωριού «Ε» γιατί φαίνεται ότι αυτή η συνεργασία δεν τσουλάει….σκεφτείτε ότι την τελευταία φορά τον έβαλε να ζωγραφίζει σε ένα μικρό εργαστήριο χωρίς καλό φωτισμό, ενώ στην αρχή τον είχε σε ένα από τα κεντρικά εργαστήρια που είχε όλα τα κομφόρ.
Για τον ζωγράφο του χωριού «Ε» τα οφέλη της συνεργασίας ήταν σχεδόν άμεσα μια και με την αλλαγή της τεχνοτροπίας στις προσωπογραφίες άρχισε να έχει σταθερά καλά έργα και να αυξήσει την πελατεία του ιδιαίτερα μεταξύ των συγχωριανών που ήταν μέλη της γκαλερί. Όμως αντί να ευχαριστεί τον Θεό, τον γλύπτη που έκανε το κονέ και τον ζωγράφο του χωριού «Ι» που μοιράστηκε την γνώση του με ένα ανταγωνιστή στην αγορά προσωπογραφιών, τι έκανε? Με τον κουτοπόνηρο τρόπο των κατοίκων του χωριού «Ε» (πχ πέταγμα αλατιού στους μουσαφίρηδες, σπάσιμο αμελέτητων κλπ), έδειξε στον ζωγράφο του χωριού «Ι» ότι είναι ανεπιθύμητος. Αχαριστία σε όλο της το μεγαλείο όπως θα έλεγε και ο φιλόσοφος Αέρας, βέβαια ο Αέρας δεν θα το έλεγε τόσο ευγενικά ή μέσω μία αλληγορίας όπως η συγχωρεμένη η γιαγιά μου, αλλά μάλλον με το πατροπαράδοτο πασαλιμανιώτικο τρόπο, που βεβαίως ξέρω και εγώ, αλλά επειδή αναφέρω απλά τα λόγια της γιαγιάς μου δεν θα μπορούσα ποτέ να το κάνω……
Και πάλι το απαραίτητο disclaimer για να μην παρεξηγηθώ:
Αυτό είναι ένα έργο μυθοπλασίας. Εκτός αν αναφέρεται διαφορετικά, όλα τα ονόματα, οι χαρακτήρες, οι επιχειρήσεις, τα μέρη, τα γεγονότα και τα περιστατικά σε αυτό το βιβλίο είναι είτε προϊόν της φαντασίας του συγγραφέα είτε χρησιμοποιούνται με πλασματικό τρόπο. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα, ζωντανά ή νεκρά, ή πραγματικά γεγονότα είναι καθαρά συμπτωματική.
Αυτά τα λίγα από εμένα (χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα). Τα ξαναλέμε στο 12μηνο…