Φιλε kharmacoma, αν λαβουμε υποψη οτι απολυτα αύταρκες ατομο δεν υπαρχει (παντοτε ο ανθρωπος θα εχει την αναγκη των αλλων... οχι την οικονομικη, αλλά τη συναισθηματικη/ψυχικη), ισως η καταλληλη λεξη ειναι ολιγαρκης.
Δυστυχως, ζουμε σε μια εποχη που πολλοι εχουν θεοποιησει το χρημα. Θεωρουν οτι η απολυτη ευτυχια βρισκεται στην εξασφαλιση οσο το δυνατων περισσοτερων χρηματικων απολαβων.
Πολλες φορες ομως, φιλε μου, η αληθινη ευτυχια βρισκεται αλλου....π.χ. στο συναισθημα της ικανοποιησης για τις υπηρεσιες που προσφερεις, χωρις να εκμεταλλευεσαι οικονομικα τους αλλους.
Να απαντησω και εγω, φιλε Gianney...
Αλλαζει ως προς το γεγονος οτι η βουλιμια του αδηφαγου φιλοχρηματου γιατρου θα επιβαρυνει οικονομικα πολλους πελατες, οι οποιοι θα μπορουσαν να παρουν ενα αναλογο τελικο αποτελεσμα με πολυ λιγοτερα χρηματα.
Φυσικα, συμφωνω ως προς την αποψη οτι, αν καποιος δεν υπολογιζει τα χρηματα που θα ξοδεψει, δε χρειαζεται να ανησυχει για τα υπερογκα ποσα που χρεωνει ο εκαστοτε γιατρος (που θεωρει εαυτον ως τον κορυφαιο του ειδους).
Ομως, για ολους τους υπολοιπους ειναι, μαλλον, προκληση να βλεπουν οτι δυο γιατροι που παρεχουν τις ιδιες υπηρεσιες, που ζουν στην ιδια χωρα, που απευθυνονται στο ιδιο κοινο, χρεωνουν με τοσο διαφορετικα και ανισα κριτηρια τους πελατες τους.